tlenek żelaza

Encyklopedia PWN

krucha, porowata, zwykle brunatna warstwa tlenków, wodorotlenków i niekiedy soli żelaza, tworząca się na wyrobach z żelaza i stali pod wpływem czynników korodujących;

żaroodporność,

odporność metali i stopów na utleniające i korodujące działanie gazów (zawierających oprócz tlenu ditlenek i tlenek węgla, parę wodną, azot, związki siarki) o wysokiej temperaturze (wyższej niż 600°C), określona szybkością narastania warstewki tlenków na powierzchni metalu, w danych warunkach pracy (środowisko, temperatura);

Azerbejdżan. Gospodarka.

Bretsznajdera metoda,

metoda otrzymywania tlenku glinu z krajowych glin;

cynk, Zn, zincum,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 30;

ferryty

[łac. ferrum ‘żelazo’],

materiały magnet. — złożone tlenki metali zawierające tlenek żelaza Fe₂O₃;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>